Η γιορτή της γιαγιάς -21 Μαΐου!

Πότε δεν είδα έναν αριθμό-νούμερο ως τυχερό, ήμουν της άποψης πως αν κάτι είναι να έρθει θα έρθει.Υπάρχει περίπτωση να διαλέξει τη συγκεκριμένη ημερομηνία για παράδειγμα επειδή μπορεί εγώ να τη θεωρώ γούρικη; Με τα χρόνια τελικά απέκτησα νούμερο γιατί σκέφτηκα πως ίσως και να μην είναι όλα τυχαία, αρκετά σημαντικά γεγονότα στη ζωή μου έχουν γίνει την 21η μέρα του μήνα και όχι μόνο του Μαΐου.

21 Μαΐου είχε γιορτή και γενέθλια η αγαπημένη μου γιαγιά
21 Μαΐου Γιορτάζω
21 Μάιου Τα γενέθλια του Νεκ
21 ήταν όταν γνώρισα το Νεκ
21 ήταν και όταν αποχαιρετήσαμε τη γιαγιά


Σήμερα αποφάσισα να σας γράψω μία ιστορία, μπορεί να μοιάζει με παραμύθι, σαν εκείνα που μου έλεγε όταν ήμουν μικρή. Ίσως να θυμίζει σχολική έκθεση. Γράψτε για ένα αγαπημένο πρόσωπο!  

Η Γιαγιά μου η Ελένη για τους δικούς της Λέλα!

Κρητικιά στη καταγωγή, γεννημένη και μεγαλωμένη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, πάντα όμως με τις κρητικές αρχές και τα κρητικά έθιμα. Όταν έφτασε η ώρα να παντρευτεί ξέχασε τα έθιμα και πήγε για πρώτη φορά κόντρα στο πατέρα της γιατί αγαπούσε τον Βασίλη. Νέος και ωραίος από καλή οικογένεια γεννημένος στην Αλεξάνδρεια από Έλληνες γονείς γεννημένοι και αυτοί στην Αίγυπτο με καταγωγή από Καρδίτσα και την Κω.

Δε το χωρούσε ο νους του πατέρα της του Χαράλαμπου πως η μικρή του κόρη δεν είχε διαλέξει Κρητικό. Ο Βασίλης ήταν καλό παιδί και ο πατέρας της τον αγάπησε αμέσως και πάντα θα έπαιρνε το μέρος του γαμπρού του!
Ο γάμος τους έγινε Σεπτέμβρη του 1943 και έμειναν 52 χρόνια παντρεμένοι, εκείνη τον φώναζε αγαπούλα και εκείνος κάθε χρόνο την ημέρα της μητέρας συνήθιζε να της φέρνει τρία τριαντάφυλλα (ένα για εκείνη και ένα για κάθε παιδί που του χάρισε).    

  ' Έζησα ευτυχισμένα χρόνια με το παππού σου παρά τις δυσκολίες που περάσαμε'.


Η γιαγιά μιλούσε Γαλλικά, Ιταλικά, Αραβικά και Ελληνικά και ήταν εκπληκτικός άνθρωπος, μόνο καλά λόγια άκουγες από όποιον την γνώριζε. Μαγείρισσα, νοικοκυρά, μάνα, σύζυγος, πεθερά, γιαγιά, θεία, αδερφή, ξαδέρφη, φίλη πάντα εκεί για όλους και πάντα άψογη σε όποιον ρόλο και αν έπαιζε.

Ήρθε στην Αθήνα με τα δύο της παιδιά το 1962 όταν είχαν ήδη ξεκινήσει οι ιστορίες με τον πραξικοπηματία Νασέρ στην Αίγυπτο κουβαλώντας όσα περισσότερα έπιπλα και προσωπικά αντικείμενα μπορούσε αν και απαγορευόταν, μόνο αναμνήσεις ήσουν ελεύθερος να πάρεις. Η τελική απόφαση για την μόνιμη εγκατάσταση τους στην Ελλάδα άνηκε στο παππού μου, δεν ήθελε να πάει Καναδά ή Αυστραλία που ήταν οι άλλες δύο επιλογές τους έτσι και αλλιώς και οι δικοί τους άνθρωποι και οι περισσότεροι φίλοι τους Ελλάδα είχαν επιλέξει, ο μεγάλος της αδερφός ο Πέτρος και μια καλή της φίλη έφυγαν για Αυστραλία και κάποιοι μακρινοί συγγενείς στην Αμερική. Ακόμα θυμάμαι τα γράμματα και τις καρτ-ποστάλ που λάμβαναν από το θείο Πέτρο και την Jill (Ζιλ) και βέβαια τη χαρά της γιαγιάς.

Πάνω από αριστερά: Ο παππούς, η γιαγιά, ο θείος Πέτρος
Κάτω από αριστερά: H θεία Ελευθερία (γυναίκα του θείου Πέτρου), η θεία Ιωάννα (αδερφή της γιαγιάς και νονά της μαμάς μου και αργότερα νονά όλων), ο θείος Τζο-Τζο (Giovanni άντρας της Ιωάννας και Ιταλός), η μαμά μου, ο ο αδερφός μου και εγώ

Δεν είμαι σίγουρη αν ξαναείδε τον αδερφό της από τότε.. Εγώ πρέπει να ήμουν 3-4 χρονών.
Πρόσφατα συνειδητοποίησα πως όταν και εγώ έφυγα για τη Κύπρο είχα την ίδια ηλικία με εκείνη όταν έφυγε για την Ελλάδα. Τυχαίο μάλλον...

Στο μυαλό μου η ζωή τους στην Αλεξάνδρεια έμοιαζε ονειρεμένη, το έλεγε και εκείνη συχνά 'Τα καλύτερα χρόνια της ζωή μου τα έζησα στη Αίγυπτο' και πως αν δεν ήτανε ο φόβος για το πως θα εξελίσσονταν τα πράγματα για τους ξένους, δε θα έφευγαν ποτέ.

Η ζωή της Αιγύπτου ακουγότανε σαν ρομαντικό μυθιστόρημα, άκουσα ιστορίες για τη νοοτροπία και τη κουλτούρα των Ελλήνων της παροικίας, για το τρόπο ζωής τους, ιστορίες για αυτούς που ζούσαν τότε στην Αλεξάνδρεια, ιστορίες όταν ερχόντουσαν τουρίστες στην Ελλάδα. Αργότερα διάβασα βιβλία που περιέγραφαν γεγονότα και το τρόπο ζωής των Ελλήνων που ζούσαν εκεί και έτσι η Αίγυπτος έγινε ένα όνειρο για εμένα, ένα όνειρο που ελπίζω κάποια στιγμή να πραγματοποιήσω.


Στην Ελλάδα όταν ήρθαν ξεκίνησαν από το μηδέν. Ο παππούς είχε πάθει δύο πολύ σοβαρά ατυχήματα στην Αλεξάνδρεια που του είχανε κοστίσει το αριστερό του χέρι και το ένα του μάτι. Ήταν μηχανικός και οι εταιρίες δε θέλανε να προσλάβουν άτομο με αναπηρία. Τελικά με ένα νόμο που υπήρχε τότε έπιασε δουλειά σε εταιρία κατασκευής αυτοκινήτων. Η γιαγιά βράχος και πάντα δίπλα του. Δεν την άκουσα ποτέ να κλαίγεται, τον πρόσεχε και έλεγε 'Δόξα το Θεό που ζει'. Ακόμα και όταν έπαθε εγκεφαλικό στα 63 του, ύστερα από μια μεγάλη στεναχώρια και του κόπηκε η φωνή, ακόμα και τότε τον πρόσεχε και μου έλεγε 'να τον έχει ο Θεός ζωντανό' μόνο αυτό. Όποτε τον νευρίαζα μου φώναζε εκείνη από την κουζίνα 'Μην νευριάζεις τον παππού σου', αν δεν έπαιρνα από λόγια με κυνηγούσε με τη παντόφλα μέσα στο σπίτι και εκείνος γελούσε που την έβλεπε να τρέχει φορώντας τη μια παντόφλα στο πόδι και την άλλη στο χέρι. Κάπως έτσι έφευγαν τα νευρά όλων μας και χαλαρώναμε!


Όμως τα κατάφεραν. Μεγάλωσαν τα παιδιά τους, τα πάντρεψαν και εγώ ως πρώτο εγγόνι πήρα το όνομα της και έγιναν η αδυναμία και των δύο!! Ο φόβος της ήτανε πως θα με φωνάζουν Λέλα και δε της άρεσε καθόλου, αποφασίστηκε να με φωνάζουν Ελεάνα. Νομίζω πως Άννα ήταν μια από τις γιαγιάδες του μπαμπά μου.
Το ωραίο ήταν πως όταν πήγανε στην εκκλησία για τη βάφτιση ο παπάς ρώτησε το όνομα και όταν άκουσε πως θα με βαφτίσουν Ελένη-Άννα θέλησε να μάθει και πως θα με φωνάζουν. Νομίζω πως του χρωστάω ένα ευχαριστώ που αποφάσισε να με βαφτίσει απευθείας ΕΛΕΑΝΑ. Η μαμά μου πάντα λέει πως ήταν νέος ηλικιακά παππάς και με μοντέρνες αντιλήψεις που είχε έρθει από το εξωτερικό και γνώριζε πως τα δύο ονόματα θα ήταν πρόβλημα στο ληξιαρχείο. Το πρόβλημα με το ληξιαρχείο δε το γλύτωσα αλλά δε με πειράζει γιατί μου αρέσει τόσο το όνομα μου!! Μη μιλήσω για τη χαρά της γιαγιάς που ο κίνδυνος υποκοριστικού είχε πλέον τελειώσει.


Ήτανε κοκέτα για γιαγιά, το μαλλί της έπρεπε να ήταν χτενισμένο αλλιώς δεν έβγαινε από το σπίτι, δε θυμάμαι να την είδα να βγαίνει ποτέ ατημέλητη. Όσο ζούσε ο παππούς μαλλί, νύχια, βάψιμο, χρυσαφικά ήταν απαραίτητα αξεσουάρ. Κομμωτήριο είχε δύο φορές την εβδομάδα παρέα με το κολαούζο (έτσι με έλεγε η εξώγαμο), δεν θύμιζε κλασσική γιαγιά. Ο αδερφός μια φορά που την είδε φτιαγμένη φορώντας μια ωραία φούστα γύρισε και της είπε 'Γιαγιά είσαι και πολύ ωραία γκόμενα' ίσως ήταν το πιο ωραίο κοπλιμαν έλεγε.


Μέσα στο σπίτι δε κυκλοφορούσε ποτέ με τις πιτζάμες, είχε άλλα ρούχα ειδικά για το σπίτι. Τη θυμάμαι με μια φούστα και κάτι παρδαλά πουκάμισα να κάνει δουλειές, να μαγειρεύει, να πλένει, να πίνει καφέ με το παππού. Το άγχος ήταν πως θα χτυπήσει ένας άνθρωπος τη πόρτα και θα είναι με την νυχτικιά και αυτό δεν ήταν σωστό.
Τον παππού μου τον θυμάμαι να ντύνεται σαν τον Λάμπρο Κωνσταντάρα στη ταινία ΄΄ο στρίγκλος που έγινε αρνάκι΄΄ παντελόνι κοστουμιού, πουκάμισο, γιλέκο μάλλινο, τις παντόφλες του και από πάνω τη ρόμπα του που έμοιαζε με σακάκι. Τις πιτζάμες τους τις φορούσαν αφού κλείδωνε η πόρτα στις 10 το βράδυ και πλέον ξέρανε πως σταματούσαν οι επισκέψεις. Συνήθειες μια ζωής...


Θα μπορούσα να γράφω μέρες... Ήταν, είναι και πάντα θα είναι η μεγαλύτερη μου αγάπη, αδυναμία και αυτή που μου λείπει περισσότερο!
Η ιστορία της δε τελειώνει εδώ.. Ήτανε και αυτή ένας λόγος που ήθελα το blog.
Θέλω να θυμάμαι για πάντα αυτά που μου έλεγε, τις ιστορίες της, τα αστεία της, τους καυγάδες μας, θέλω να θυμάμαι τη καλοσύνη της, αλλά και το πείσμα της. Θέλω να θυμάμαι εκείνη.


'Άμα πεθάνω θα λες Θεός σ'χωρεστην τη γιαγιά μου καλά μου τα έλεγε'
Αχ και να ήξερες πόσες φορές το είπα..
Πόσο δίκιο είχες..
Πόσο μου λείπουν αυτές οι συζητήσεις..
Πόσο μου λείπεις εσύ και ο παππούς..
Έλεγες πως όταν φύγω για Κύπρο θα πουλήσεις όλα τα υπάρχοντα σου και θα έρθεις μαζί μου 'αν ζώ μέχρι τότε'..

Πολλές φορές γελάμε με τον Νεκ όταν θυμόμαστε πως τον φώναζες και συζητάμε για το πόσο διαφορετική και ωραία θα ήταν η ζωή μας αν ερχόσουν μαζί μας, μέχρι το πρόγραμμα που θα είχαμε καθημερινά έχουμε βγάλει.

Εγώ πάντως πήρα μαζί μου όσα περισσότερα πράγματα σου μπορούσα και τους έδωσα θέση στο σπίτι μου.
Να είσαι καλά όπου και αν είσαι αν και νομίζω πως είσαι με τη μία και μοναδική σου αγάπη, το παππού μου!
Να είσαι καλά όπου και αν είσαι αν και νομίζω πως είσαι με τη μία και μοναδική σου αγάπη, το παππού μου!

Η Εγγονή της Λέλας και του Βάσου!
Ελεάνα



Σχόλια

  1. Ανώνυμος21/5/14 20:21

    Μας συγκίνησες σήμερα Ελεάνα! Πάντα να τη θυμάσαι τη γιαγιά σου, που φαίνεται από τις φωτογραφίες της γαλήνιος και φωτισμένος άνθρωπος. Η ιστορία της μου θύμισε το "έρως, θέρος, πόλεμος" της Φακίνου.
    Χρόνια πολλά σε εσένα και τον Νεκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Δήμητρα.
      Όταν διαβάσαμε το βιβλίο με τη μαμά μου 'Ερως θέρος πόλεμος' πάθαμε σοκ, η ιστορία που περιγράφει της κοπέλας και του νεαρού στην Αίγυπτο είναι ακριβώς η ίδια με της γιαγιάς και του παππού. Ακόμα και ο τρόπος γνωρίμιας τους. Η γιαγιά που της δώσαμε το βιβλίο να το διαβάσει και εκείνη έκλεγε ένα μήνα.

      Διαγραφή
  2. Ελεάνα μου με συγκινήσες!Πάντα το λέω και το πιστεύω,πως οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχάσουμε.Εσύ τίμησες τη γιαγιά σου με τον καλύτερο και ομορφότερο τρόπο,γράφοντας την ιστορία της.
    Τα ομορφότερα λόγια!
    Χρόνια σου Πολλά και να πάντα να θυμάσαι τη γιαγιά σου με πολλή αγάπη!
    Τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Ανθή μου.
      Έχουμε κάνει πολλές συζητήσεις με τον Νεκ πως μετά από εμάς άντε και ίσως λίγο τα παιδιά μας, ποιος θα θυμάται αυτούς τους ανθρώπους. Θα ξεχαστούν και αυτό είναι κάτι που δεν θέλω να γίνει.
      Ήταν απίστευτοι άνθρωποι.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  3. Χρόνια σας πολλά ,να χαίρεστε ο ένας τον άλλον!!!!Η γιαγιά σου ήταν εξαιρετικός άνθρωπος απ'ότι φαίνεται !!!!Να είσαι καλά και να τη θυμάσαι!!!Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ!! Ήταν εξαιρετική!!
      Χρόνια πολλά στην Ελένη!

      Διαγραφή
  4. Χρόνια πολλά Ελεάνα μου,για την γιορτήσου,όλα αυτά που έγραψες για τα αγαπημένα πρόσωπα της γιαγιά και του παππού σου με συγκίνησαν γιατί έτσι καταλαβαίνεις πως κάποιοι άνθρωποι δεν ξεχνιούνται ποτέ ακόμα και όταν έχουν φύγει,ίσως γιατί τους αγάπησες πραγματικά και πολύ....έκανες ένα πολύ ωραίο αφιέρωμα ...την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ Μαρία για τις ευχές!!
      Δε μπορώ να τους ξεχάσω, με μεγαλώσαν και με φρόντισαν ίσως καλύτερα και από τα δικά τους παιδιά. Σταθήκανε παραπάνω από ένας απλός παππούς και γιαγιά.

      Διαγραφή
  5. Ελεάνα μου η γιαγιά σου και η ιστορία της, τόσο μα τόσο συγκινητική!
    Δεν ξέρω μωρέ, αλλά οι άνθρωποι εκείνης της εποχής, ήταν πιο ανθρώπινοι, πιο ιδιαίτεροι.
    Μακάρι όλοι οι άνθρωποι να ευλογηθούν με γιαγιάδες που θαυμάζουν και αγαπούν και τους ανταποδίδουν.
    Σε φιλώ και εύχομαι να είσαι πολύχρονη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ Σοφία μου!
      Να 'ξερες πόσες φορές λέω πως θα ήθελα να ζω σε εκείνη τη παλιά την εποχή..
      Τότε που όλα ήταν ανθρώπινα!!
      Φιλιά!!

      Διαγραφή
  6. Λένε πως οι άνθρωποι που φεύγουν, παραμένουν ζωντανοί όσο τους θυμόμαστε...συμφωνώ τόσο με αυτό και πρέπει να σου πω πως εσύ το έχεις τηρήσει στο μέγιστο... κάθε σου κουβέντα, σκέψη και ανάμνηση κουβαλάει την αγάπη σου και την ιστορία σου...γιατί ένα μέρος σου προέρχεται και από αυτούς.. Σου εύχομαι Χρόνια Πολλά και Ευτυχισμένα και να θυμάσαι πάντα τους παππούδες σου με αγάπη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μη σου πω πως ολόκληρη (σχεδόν) προέρχομαι από αυτούς!!
      Με μεγάλωσαν και τους χρωστάω αυτό που είμαι σαν άνθρωπος σήμερα!
      Σ'ευχαριστώ κοριτσάκι!! :))

      Διαγραφή
  7. Πολύ συγκινητική η ιστορία της γιαγιάς σου.....

    Να την θυμάσαι πάντα με αγάπη και χρόνια σου πολλά Ελεάνα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Χρόνια σου Πολλά! Τι ωραίες αναμνήσεις και πόσο όμορφη γιαγια! Ο Θεός να την προσεχει :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για τις ευχές Αριαδνη!!
      Ήταν πάντα περιποιημένη! Καλημέρα!

      Διαγραφή
  9. πολύ τρυφερή η ανάρτηση για τη γιαγιά σου. Άξια γυναίκα με ευτυχισμένο βίο και αγάπη από όλους προς όλους. Να την θυμάστε πάντα με στοργή. Χρόνια πολλά και για το όνομά σου, φιλιά :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ήταν πάντα εκεί και έδινε.. και το μόνο που ήθελε ήταν να την αγάπαμε!!
      Ευχαριστώ πολύ Ελευθερία!

      Διαγραφή
  10. Τι ωραίο κείμενο βρε Ελεάννα................

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χρόνια σου πολλά για χθες!

      Διαγραφή
    2. Ευχαριστώ Χριστίνα μου. Ήθελα να την τιμήσω σήμερα!
      Καλημέρα!

      Διαγραφή
  11. Ελεάννα μου χρόνια σου πολλά, να είσαι πάντα χαρούμενη και ευτυχισμένη. Οι τρυφερές αναμνήσεις σου από την γιαγιά σου να τις φυλάς σαν ανεκτίμητο θησαυρό.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νιώθω τυχερή που τη γνώρισα, υπήρξε στη ζωή μου και μου έμαθε τόσα!!
      Ευχαριστώ Ελένη!

      Διαγραφή
  12. Πολύ συγκινητική η ανάρτησή σου Ελεάνα και τόσο προσωπική που δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο.
    Να χαίρεσαι την ονομαστική σου εορτή (δεν ήξερα πως γιόρταζες χτες), να χαίρεσαι τον Νεκ και πάντα να είσαι γερή, δυνατή και ευτυχισμένη. Και που ξέρεις, ίσως κάποια στιγμή στο μακρυνό μέλλον, ένα άλλο εγγονάκι να κάνει μία ανάρτηση αφιερωμένη στην σούπερ γιαγιά Ελεάνα και τον σούπερ παππού Νεκ! Πολλά φιλιά :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι το ονομα δε βοηθάει για να κάνεις τη σύνδεση!! Από μικρή όσοι το ξέρανε μου ευχόντουσαν :)) Σ'ευχαριστώ και για το αγόρι!! Λές να προλάβουμε εγγόνια?? Το σκέφτομαι συχνά αυτό... θέλω να προλάβω να του δώσω όσα μου δώσανε και εμένα. Φιλιά!

      Διαγραφή
  13. Είμαι και πολύ ΓΑΙΔΟΥΡΑ!!! Συγνώμη για την καθυστέρηση στις ευχές ... Χρόνια πολλά κορίτσι μου, να σε χαίρονται οι δικοί σου άνθρωποι και εμείς με την σειρά μας! Η ιστορία σου είναι τόσο συγκινητική και αγαπησιάρικη! Τώρα ξέρουμε και την ημερομηνία που σε σημαδεύει...21 Μαΐου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να με χαίρεσται!!! :)) Μην αγχώνεσαι.. 40 μέρες κρατάει, άσε που όταν θα σε δώ θα σου χρωστάω κέρασμα ;) δε θα έχουν περάσει οι μέρες!! :)) Σ'ευχαριστώ Χριστίνα!!

      Διαγραφή
  14. Τι καλή γιαγιά!!! Χρόνια πολλά για χτες!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Χρόνια σας πολλά Ελεάννα μου, με υγεία και ευτυχία! Πόσο, συγκινητικά, όμορφος ο τρόπος που νιώθεις και μιλάς για την γιαγιά και τον παππού σου!!! Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Ειρήνη μου! Ήταν υπέροχοι άνθρωποι και μακάρι όλα τα εγγόνια να νιώθουν έτσι!!
      Φιλιά

      Διαγραφή
  16. Κοκέτα η γιαγιά σου αλλά και ο παππούς. Είσαι τυχερή που τους γνώρισες και που τους γνώρισε όμως και ο Νεκ, οπότε γνώρισε ένα κομμάτι σου.
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τη γιαγια πρόλαβε μόνο. Το παππού τον γνωρίσε από τις περιγραφές τις δικές μου και της γιαγιάς. Φιλιά

      Διαγραφή
  17. καταρχην Χρονια σου Πολλα ελεανακι! να σε χαιρομαστε!

    κατα δευτερον, ειχα την ευκαιρια να παω γαμηλιο ταξιδι στην Αιγυπτο και στην Ελεξανδρεια βρεθηκαμε για μια μερα. ονειρο ζωης για μενα. Ήταν ορισμενες συνοικιες σα να περπατουσες στο Ναυπλιο...παρα πολυ εντονη η ελληνικη κουλτουρα. απο την αλλη ομως εβλεπες και την εγκαταλειψη, αφου οι ντοπιοι δεν εχουν και τοσο το αισθημα της "προσοχης" του σπιτιου. κριμα δηλ.

    οσο για τη γιαγια σου, μου θυμιζει τη δικη μου...μικρασιατισσα αυτη. λες να φταιει που μεγαλωσαν αλλου? παντως ειναι να ζηλευεις και τις αντοχες τους και τον ερωτα τους με τους παππουδες μας.

    να εισια παντα καλα και να γελατε με τον Νεκ με τις αναμνησεις αυτες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ζήνα, έχω διαβάσει βιβλία και με τους μικρασιάτες και έχω τις ίδιες εντυπώσεις!! Αξιοι άνθρωποι, μορφωμένοι και οι οικογένεια ήταν πάνω από όλα. Μόνο που στη περιπτώση τους η τραγωδία που ζήσανε δε σε αφήνει να χαρείς πολύ την όμορφη ζωή τους! Σχεδιάζουμε να πάμε Κωνσταντινούπολη σύντομα, είναι το όνειρο του Νεκ.

      Λένε πως όποιος δεί μια φορά την Αλεξάνδρεια δε τη ξεχνάει ποτέ! Είσαι τυχερή που κατάφερες και την είδες!! Αυτοί οι άνθρωποι είχαν την οικογένεια πάνω από όλα και σε αυτό που λες έχει απόλυτο δίκιο για τις αντοχές τους, μακάρι να μπορέσουμε να το αντέξουμε και εμείς με τα χρόνια!
      Σε ευχαριστώ και να με χαίρεσται!!! :))

      Διαγραφή
  18. Πόσο όμορφη η ιστορία σου Ελεάννα! Τυχερή που είχες μια τετοια γιαγιά αλλα εξίσου τυχερή κι εκεινη που ειχε τετοια εγγονή :)
    Χρόνια πολλα για χθες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανναστέλλα μου, Σ'ευχαριστω πάρα πολύ!!!
      Επι ευκαιρία, δηλώνω fun της φεγγαρένιας σου με τη πιο όμορφη κούνια που έχω δει!!
      Την έδειχνα στον Νεκ (παίδι δεν έχουμε αλλά στις λεπτομέρειες θα κολλήσουμε) και τον ρώταγα αν μπορούμε να φτιάξουμε μια τέτοια και να την κάνουμε και ασφαλή. :))
      Ξέρω.. θα προσγειωθώ σύντομα!! Φιλιά!!

      Διαγραφή
  19. Πολύ συγκινητική η ιστορία της γιαγιάς σου. Οι αγαπημένοι μας είναι πάντα δίπλα μας!!!
    Χρόνια πολλά με υγεία, χαρά και δημιουργία!!!
    Φιλάκια
    Νεφέλη

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Νεφέλη μου, το θέλω να είναι πάντα δίπλα μου!!
      Σ'ευχαριστώ!
      Μου είχαν ξεφύγει αυτά τα μηνύματα.

      Διαγραφή
  20. Ποσο μας συγκηνισες Ελενανα μου..
    ΕΙμαι σιγουρη πως η γιαγια σου θα σε καμαρωενει απο εκει που βρισκεται..
    Να εισαι παντα καλα να την θυμασαι με γλυκια νοσταλγια.
    Χρονια σου Πολλα και για προχθες. Εκανα λιγο αποχη και δεν προλαβα να δω πολλα εδω..
    Καλημερουδια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλημέρα Μαρία μου
      Σ'ευχαριστώ!! Πολλές φορές αναρωτιέμαι αν με βλέπει από εκεί που είναι!
      Φιλιά

      Διαγραφή
  21. Τι ωραία η ανάρτησή σου Ελεάνα! Έχω ακούσει πολλές τέτοιες ιστορίες καθώς σε χωριά της Καρδίτσας έχουν έρθει πολλοί πρόσφυγες από Σμύρνη Ικόνιο Καππαδοκία και είχα τη χαρά κάποιους να τους γνωρίσω και από κοντά πριν αρκετά χρόνια -τώρα νομίζω οι περισσότεροι μας βλέπουν από ψηλά-. Αλλά πράγματι αυτά τα άτομα είναι πολύ αρχοντικά!! Τυχερή που τα είχες στην οικογένειά σου!
    Φιλάκια και χρόνια σου πολλά! Χρόνια πολλά και για τον Νεκ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστώ Νίκι μου!! Όποια φίλη μου την γνώριζε μου έλεγε πως η γιαγιά σου δε μοιάζει για γιαγιά!! Και γελάγαμε με τη γιαγιά γιατί της έλεγα πως πρέπει να γίνει πιο παραδοσιακή ;)
      Ήμουνα πραγματικά τυχερή!! Σ'ευχαριστεί και το άλλο μίσο!!

      Διαγραφή
  22. Πολύ όμορφη και συγκινητική η ανάρτηση σου Ελεάνα μου! Σίγουρα η γιαγιά σου εκεί που είναι, θα αισθάνεται πολύ περήφανη για σένα! Χρόνια σου πολλά και από εδώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Πολύ όμορφη η ανάρτηση σου. Υπέροχη η γιαγιά σου... Είμαι πολύ τυχερή που τις έχω ακόμη στη ζωή μου... Μου δημιούργησες την ανάγκη να γράψω και εγώ για αυτές! Ποσό σημαντικές είναι... <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είσαι τυχερή και να καταγράψεις τη ζωή τους!! Εγώ μετανιώνω που δεν έγραφα όταν μου τα έλεγε γιατί αρκετά τα ξέχασα. Είναι ένας ωραίος τρόπος να μάθουν και τα παιδιά σου για αυτούς!!

      Διαγραφή
  24. "ΚΙ ύστερα γίναμε μια ωραία φωτογραφία"... (Άλκηστης Πρωτοψάλτη)

    Τόσες φορές που μιλάμε και με κάνεις και γελάω, σήμερα με έκανες και έκλαψα, από συγκίνηση Ελεάνα μου. Η γιαγιά πολύ κούκλα κι ο παππούς λεβέντης. Ζευγάρι παλαιάς κοπής, τότε που τα ζευγάρια είχαν αρχές... Ναι, η γιαγιά είναι μαζί με τον παππού, κι εγώ το πιστεύω γλυκό μου Ελεανάκι.. Σου στέλνω μια μεγάλη αγκαλιά και πολλά φιλιά. Την καλημέρα μου :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υπέροχο αυτό!! "ΚΙ ύστερα γίναμε μια ωραία φωτογραφία"...
      Σ'ευχαριστώ πάρα πολύ, τον αγαπούσε τόσο που πρέπει να είναι μαζί αυτό περίμενε, να πάει να τον βρεί! Φιλιά Πολλά!!

      Διαγραφή
  25. Τι υπέροχο αφιέρωμα στην αγαπημένη σου γιαγιά!!!!!!!!!!!!!! Να είσαι πάντα καλά να την θυμάσαι με αγάπη!!!
    Και εσύ να χαίρεσαι την εορτή σου και τον αγαπημένο σου, να γιορτάζετε πάντα μαζί και να έχετε υγεία, αγάπη και χαρά στο σπιτικό σας!!!
    Και του χρόνου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σ'ευχαριστώ για τις ευχές!! Eίχα ιδιαίτερη αδυναμία και στους δύο, με αγαπούσαν πολύ και έχω όμορφες αναμνήσεις να θυμάμαι!!! Καλό Σαββατοκύριακο!

      Διαγραφή
  26. Ελεάνα, πολύ ετεροχρονισμένα, διάβασα αυτή σου την ανάρτηση.. Ξέρεις, συγκινούμαι πολύ, όταν ''διαβάζω'' άλλους ανθρώπους και ρίχνω μια ματιά σε άλλες ζωές, και βλέπω, την ανθρωπιά, την αγάπη και τον παλμό της ζωντάνιας να χτυπάει στην ψυχή τους....
    Δε θυμάμαι ποιος είχε πει πως '' τυχαίο ονομάζεται ό, τι είναι παιδί της άγνοιάς μας''... Στην περίπτωση σου ο αριθμός 21, μόνο τυχαίος δεν είναι.. Μάλλον αποτελεί τη γνώση σου πως ό, τι πιο σημαντικό και ουσιαστικό βρίσκει αφετηρία και λήξη σε αυτόν τον αριθμό.. Και μένα η γιαγιά μου, Ελένη και αυτή, Μικρασιάτισσα και αρχόντισσσα, μου δίδαξε με την απλότητα του χαρακτήρα της και την ταπεινοφροσύνη, την αληθινή αγάπη, αλλά και την δύναμη της ανθρώπινης ψυχής.. Είμαι σίγουρη πως και η γιαγιά σου και ο παππούς σου ήταν τέτοιοι αληθινοί και σπουδαίοι άνθρωποι.. Να τους έχεις πάντα παράδειγμα και να τους κουβαλάς μέσα σου, είναι το μόνο αντίδοτο απέναντι στον πόνο της απώλειας.. Να σαι καλά για την τόσο ξεχωριστή ανάρτηση..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Υπέροχος φόρος τιμής στη γιαγιά Λέλα! Θα είναι περήφανη εκεί ψηλά για όσα της γράφεις σήμερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου