Με τον ερχομό της νέας χρονιάς έθεσα δυο μικρούς στόχους. Να φοβάμαι λιγότερο και να τολμάω περισσότερο. Όταν στη ζωή σου βιώνεις για πρώτη φορά μια μεγάλη, πρόωρη για μένα απώλεια, όπως είναι αυτή του πατέρα, όλα αλλάζουν. Η κοσμοθεωρία, οι σκέψεις, τα συναισθήματα, όλα κλονίζονται. Ο πόνος, που στην αρχή είναι οξύς και τραχύς και αργότερα μαλακώνει σιγά σιγά, γλυκαίνει ίσως και κάποιες στιγμές από τις θύμισες, οι φοβίες που βγαίνουν στην επιφάνεια, η συνειδητοποίηση οτι η μάχη είναι για όλους ίδια και ότι η ζωή είναι μια ανάσα, αλλάζουν όλο σου το "είναι".
http://brite-ideas.squidoo.com/quotes-about-dads |
Αποφάσισα λοιπόν να φοβάμαι λιγότερο τον ίδιο το φόβο, το φόβο που δε σε αφήνει να γελάσεις πολλές φορές μήπως και κλάψεις μετά. Ε και; Θέλω ν' αφήσω πίσω μου το φόβο να λέω ελεύθερα ό,τι αισθάνομαι, ό,τι πιστεύω, ό,τι με στενοχωρεί, ό,τι με καταπιέζει, ό,τι με πικραίνει, ό,τι θέλω, ό,τι ζητάω, ό,τι ονειρεύομαι. Μεγάλωσα... Πόσο ακόμα θα φοβάμαι;
Τολμάω λοιπόν να μη φοβάμαι. Να λέω συχνά στους αγαπημένους μου πόσο τους αγαπάω. Να τους αγκαλιάζω συνέχεια. Να γελάω μαζί τους σαν παιδί, αθώα, με όλη μου την ψυχή, από την καρδιά μου, χωρίς προσποίηση, γιατί έτσι μου αρέσει, γιατί οι μέρες μου δεν είναι άπειρες. Να βγάλω από τη ζωή μου τους μίζερους, όσους με κοροιδεύουν απροκάλυπτα και αναίσχυντα(νομίζουν), όσους υποτιμούν τη νοημοσύνη μου, οσους δε μ'αγαπάνε αληθινά, όσους δεν ανοίγουν την ψυχή τους και μένουν στην επιφάνεια, όσους δεν ανοίγουν την αγκαλιά τους και απλά σε περιμένουν στη γωνία για να γυρίσουν εναντίον σου την αδυναμία σου και ό,τι εκμυστηρεύτηκες. Αλλά να μη φοβάμαι κι εγώ να πω συγγνώμη, να έχω κατανόηση και συναίσθηση των ανθρώπινων αδυναμιών και να είμαι έτοιμη να κάνω την αυτοκριτική μου για να κατακτήσω αυτό που τελικά είναι ο στόχος μου. Η γνώση του εαυτού μου.
http://backonpointe.tumblr.com/post/34577564974 |
Ελένη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου