Εικόνες απο τη Κρήτη του 2013!

Ξημερώματα παραμονής Χριστουγέννων ξεκίνησαμε το ταξίδι μας για τη Κρήτη. Η όλη διαδικασία του ταξιδιού λίγο κουραστική αλλά οι εικόνες που αντικρίσαμε μας αποζημίωσαν για άλλη μία φορά. Χειμωνιάτικο τοπίο, βουνά χιονισμένα, άλλο που δε θέλαμε εμείς από τα ζεστά κλίματα!

Φτάσαμε αεροπορικώς στα Χανιά και αποφασίσαμε να κάνουμε μία βόλτα στη παλιά πόλη για φωτογραφίες και καφεδάκι.


Δε μου έκανε καρδιά να φύγω, τα παιδιά να λένε τα κάλαντα, υπέροχα εμπορικά μαγαζιά με είδη σπιτιού (η αδυναμία μου), όμορφες καφετέριες και πολύς κόσμος να κάνει βόλτα για τα τελευταία ψώνια. Επειδή όμως είχαμε ταξίδι ακόμα μπροστά μας, μετά από ένα καφεδάκι αναχωρήσαμε για τον προορισμό μας.


Στο δρόμο φάνηκε η ίδια μαγική εικόνα που είχαμε δεί από το αεροπλάνο, τα Χανιώτικα βουνά χιονισμένα..


και αφού είχε χιόνια στα Χανιά είναι δυνατόν να μην έχει ο Ψηλορείτης, το καμάρι της Κρήτης?


Στο δρόμο προς Άγιο Νικόλα υπάρχει ένα υπέροχο μοναστήρι ο Αη Γιώργης στο Σελινάρι με τη δική του ιστορία.


Στο χωριό τα πράγματα ήταν διαφορετικά, λες και μας περίμενε, και από την επόμενη μέρα ξεκίνησε να βρέχει. Κάθε μέρα! Είχα προγραμματίσει βόλτα στα χωράφια και στα βουνά όπου θα μάζευα υλικά και θα στόλιζα το σπίτι για τις μέρες που θα ήμασταν εκεί (λόγω έλλειψης χριστουγεννιάτικου δέντρου), μάλιστα είχα πάρει και κατάλληλα ρούχα αλλά ο καιρός όμως μου χάλασε τα σχέδια.



Το χωριό για άλλη μια φορά όμορφο γεμάτο μυρωδιές!!!




Στο χωριό όταν λένε 'έλα για καφέ' σημαίνει ελληνικός σε μεγάλο φλιτζάνι, τυρί, φρυγανιές κουλουράκια (τσουρέκια για τους κρητικούς) και κουσέλι που έλεγε η γιαγιά μου (επίσης κρητικιά). Μία όμορφη συνήθεια που μαζεύει τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια τα πρωινά και τα απογεύματα του χειμώνα γιατί το καλοκαίρι είναι όλες οι γυναίκες έξω στις αυλές και οι άντρες στα καφενεία.


Ανήμερα της Πρωτοχρονιάς οι κρητικοί βάζουν για γούρι την αθανατοκρομμύδα. Μοιάζει με κρεμμύδι λόγο του βολβού που έχει και καίει αν έρθει σε επαφή με το δέρμα, δεν το καλλιεργούν αλλά φυτρώνει σε πολλά σημεία. Το κρεμάνε στις πόρτες τους και θεωρούν πως φέρνει τύχη και το ωραίο είναι πως δεν μαραίνεται γρήγορα.

Αυτές ήταν οι δικές μας εικόνες φέτος τα Χριστούγεννα.
Η επιστροφή ήταν δύσκολη και μελαγχολική αλλά αναγκαία.

Ελεάνα



Σχόλια

  1. Αχ βρε Ελεάνα με ταξίδεψες τώρα στα παιδικά μου χρόνια στη Σητεία,έχω να πάω 6 χρόνια...Το χωριό ποιο είναι,το Πισκοκέφαλο;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά με έστειλες τώρα... Σητειακιά είσαι?? :)) Πισκόκεφαλο ναι, τη φωτογραία τη τράβηξα από τη Κάτω Επισκοπή. Περιμένω πως και πως να ξαναπάω σε 1.5 μήνα!!
      Θα έχει πλάκα να ήσασταν και συμμαθητές με το έτερον ήμισυ :)))

      Διαγραφή
  2. Ναι ο μπαμπάς μου είναι από τη Σητεία,έζησα εκεί από τα 2 ως τα δέκα,πήγαινα στο 2ο Δημοτικό ως και την πέμπτη Δημοτικού(1992)!Τυχερή που θα πας...αυτό σκεφτόμουν πριν μερικές ημέρες,θα ήθελα πολύ να πάω Σητεία,αλλά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρουμε και φέτος!Πλέον οι γονείς μου μένουν Χανιά και στη Σητεία έχουμε μόνο ένα μικρούλι σπίτι στο χωριό(Χαμαίτουλο,κοντά στη Ζήρο),που έχουμε εμείς να πάμε από το 2008!Καλά να περάσετε στη Σητεία Ελεάννα!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου