Τα ιδανικά Χριστούγεννα!!

Χριστούγεννα!! Όλα κόκκινα, ζέστη, κρύο, λαμπάκια, στολίδια, έλατο, δώρα, χαρά, αγάπη, γλυκές μυρωδιές, καμένο ξύλο, χρυσόσκονη, μαγεία και πόσες ακόμα λέξεις.
Πόσα όμορφα συναισθήματα μου δημιουργεί, ο ενθουσιασμός μου φτάνει στο αποκορύφωμα, η ανυπομονησία μου για την ημέρα εκείνη μεγάλη. Νιώθω ότι τα ζω σαν μικρό παιδί. Δεν αφήνω τον εαυτό μου να κάνει άσκημες σκέψεις, δεν αφήνω κανέναν και τίποτα να χαλάσει αυτή την ατμόσφαιρα που φτιάχνω κάθε χρόνο στο μυαλό μου.
Προσπαθώ όσο γίνεται να το μεταδώσω και σε άλλους ανθρώπους αλλά σπάνια τα καταφέρνω..

Οικογενειακό-τραπέζι-για-τις-γιορτες
Στο σπίτι της γιαγιάς Πρωτοχρονιά γύρω στο 88 ή 89 αν κρίνω από την ηλικία της αδερφής μου. Ο παππούς στην κεφαλή του τραπεζιού, η γιαγιά, ο αδερφός μου, η μαμά μου, εγώ, ο θείος Τζό-τζος, η αδερφή μου και η αδερφή της γιαγιάς.
Έχω περάσει τις γιορτινές μέρες σε διάφορες χώρες- πόλεις και η καθεμία είχε να μου δώσει κάτι ξεχωριστό. Από το 1992 που ζούσα μόνιμα στην Αγγλία, όλα ήταν στολισμένα από τις αρχές Νοεμβρίου, τα φωτάκια αναβόσβηναν, τα στολίδια έλαμπαν, χριστουγεννιάτικα τραγούδια ακούγονταν παντού, τα μαγαζιά έβαζαν τα γιορτινά τους και όλα έμοιαζαν πιο μαγικά. Τις βιτρίνες των καταστημάτων μόνο μια λέξη θα τις χαρακτήριζε ''ΦΑΝΤΑΣΙΑ''.   
                
κατάστημα-παιχνιδιών
via     
 Εικόνα από το Hamleys το μεγαλύτερο κατάστημα με παιχνίδια στο Λονδίνο
Έτσι έμπαινα και εγώ σε αυτό το κλίμα. Δεν ήμουν μόνη, είχα τους γονείς μου, τα αδέρφια μου και τα πρώτα χρόνια το παππού και τη γιαγιά που ερχόντουσαν από την Ελλάδα. Μετά από τρία χρόνια είχαμε μόνο τη γιαγιά..
Τρελαινόμουν με τη διαδικασία των δώρων, έφτιαχνα κρυφά τις λίστες για να θυμάμαι τι χρειάζεται ο καθένας και τι θα τους αρέσε. Ήθελα να είναι ευτυχισμένοι και χαμογελαστοί, αν και τα δώρα δεν είναι αυτά που φέρνουν την ευτυχία, μου άρεσε όμως να τους προσφέρω κάτι και να τους βλέπω να τα ανοίγουν σαν μικρά παιδιά!



Τα τελευταία τρία χρόνια, λόγω δικών μου επαγγελματικών υποχρεώσεων, τις γιορτές τις πέρασα στη Κύπρο παρέα με το έτερον ήμισυ. Ήσυχα, σπιτικά. Κατάφερα να εξελιχθώ στη ζαχαροπλαστική προκειμένου να περάσω δημιουργικά τις ημέρες αυτές, η αλήθεια είναι ότι ούτε εγώ δε πίστευα τι ήμουν ικανή να φτιάξω. Το κακό ήταν ότι είχα ελεύθερο χρόνο να αναπολήσω στιγμές από προηγούμενα Χριστούγεννα, και αν δεν ήταν ο χρόνος η αιτία ίσως έφταιγε η μοναξιά. Αυτές οι μέρες είναι οικογενειακές και δε πρέπει κανένας να είναι μόνος του, ειδικά οι ηλικιωμένοι.

Τώρα που πλησιάζουν οι γιορτές αυτές οι σκέψεις ξανάρχισαν να τριγυρνούν στο μυαλό μου.
Ποια ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα της ζωής μου; Και αν δε τα έχω ζήσει ακόμα; Άραγε θα τα ζήσω όπως τα ονειρεύομαι; Τελικά τι ονειρεύομαι;

κεριά-στη-Κυπρό

Τις πιο πολλές χρονιές ονειρεύομαι κάτι που έχω ζήσει!!
Ήταν κάπου στα τέλη της δεκαετίας του 80' στην Αθήνα, τότε που μαζευόμασταν όλοι στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού. Τότε που φορούσαμε τα καλά μας, τα κορίτσια συνήθως σκοτσέζικη ή βελούδινη φούστα, το καλό μας πουκαμισάκι, λουστρίνια και το κλασσικό βέβαια Μοντγκόμερι. Ήταν μόδα τα πουλόβερ με βάτες και τα φορούσαν ακόμα και σε βραδινή έξοδο, φορούσαν και πέτσινα ρούχα θυμάμαι. Πηγαίναμε για δώρα παντόφλες, γιλέκα του παππού και του θείου, νυχτικά, ρόμπες σε θείες κάποιας ηλικίας. Το δώρο έπρεπε να είναι χρήσιμο έλεγε η μαμά!

Εμείς σαν παιδιά παίρναμε για δώρα την Bi-bibo, κάτι μεγάλες κούκλες που έμοιαζαν με αληθινά μωρά, παζλ, Score 4, Subbuteo τα αγόρια, Playmobile -πόσες φορές έχω στήσει εκείνες τις γκρι πίστες-δρόμους. Η αδερφή μου έπαιρνα το μικρό μου Πόνυ και μας έβαζε να παίζουμε μαζί της όσο και αν βαριόμασταν.. Μία χρονιά πήρα για δώρο ένα κόκκινο ποδήλατο BMX ! Τι χαρά ήταν αυτή!!

Η θεία Ρόζα μας έδινε λεφτά να πάρουμε παστίλιες.. Ακόμα το θυμάμαι και γελάω, όχι τσίχλες.. παστίλιες έλεγε. Η αδερφή της γιαγιάς μου έβγαζε από το μικρό μαύρο πορτοφολάκι της, με εκείνη τη μεγάλη και παράξενη αγκράφα-κούμπωμα, ένα ένα τα χιλιάρικα τραβώντας τα προς πάνω λες και τα έδειχνε σε όλους. Μας έδινε χρήματα για δώρο και έλεγε στην μαμά μου, να τους πάρεις ότι χρειάζονται. Αυτά τα χρήματα πάντα πηγαίνανε σε ρουχισμό, παιχνίδια πήρατε έλεγε από την γιαγιά!Δεν είχε παιδιά και τα τέσσερα εγγόνια της αδερφή της ήταν σαν δικά της, ήταν νονά της μαμάς μου και νονά όλων μετά από μερικά χρόνια. Νονά την φωνάζαμε όλοι από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου!

πολυκατάστημα-μινιον
http://eubooce.gr/
Ψωνίζαμε από το Μινιόν, το Λαμπρόπουλο, το Κλαουδάτο.
Ο παππούς μας μοίραζε τους σοκολατένιους Άγιους Βασίληδες, ένα για το καθένα μας. Τι ευτυχία ήταν αυτή που νιώθαμε!!
Ήταν η εποχή που ο κόσμος πίστευε στη θρησκευτική έννοια των Χριστουγέννων. Εμείς τα παιδιά ακούγαμε κάθε χρόνο με το ίδιο πάντα ενδιαφέρον, την ιστορία της γέννηση του Χριστού με το άστρο της Βηθλεέμ και τους τρεις μάγους. Τα ακούγαμε από τους γονείς, τις γιαγιάδες, στο σχολείο δίχως να δυσανασχετούμε ή να βαριόμαστε. Ακούγαμε χριστουγεννιάτικα τραγούδια από ένα δίσκο βινυλίου με μπορντό θήκη και χρυσά γράμματα που τραγουδούσαν τότε η Τάνια Τσανακλίδου, ο Πασχάλης, η Μπέσσυ Αργυράκη, η Μαριάννα Τόλη και ο Ρόμπιν Γουιλιαμς (αν θυμάμαι καλά).

Τα φαγητά και τα γλυκά της γιαγιάς ήταν παραδοσιακά και τα ίδια κάθε χρόνο, αλλά πιο νόστιμα πάντα από τη προηγούμενη φορά. Πειράζαμε τους μεγαλύτερους σε ηλικία με όμορφα αστεία και από τα γέλια, μας άκουγε η πολυκατοικία και εμείς τα δικά τους. Όλα ήταν τέλεια!

σοκολατένιο-γλυκό-με-καρύδια
Η τούρτα πάντα ίδια! Άρεσε σε όλους και η γιαγιά ήθελε πάντα να μας ευχαριστεί!
Το ίδιο σκηνικό επαναλαμβανόταν και την ημέρα της Πρωτοχρονιάς μόνο που αυτή η γιορτή ήταν τριπλή! Γιόρταζε ο παππούς, ο μπαμπάς μου και η αδερφή μου.
Από το βράδυ είχαμε ανοίξει τα δώρα (δεν αντέχαμε να περιμένουμε), είχαμε στήσει τα παιχνίδια παρά τη γκρίνια της γιαγιάς που τα αφήναμε όλα μέσα στη μέση του σαλονιού τέτοια μέρα. Εμείς το επόμενο πρωί θα συνεχίζαμε το παιχνίδι μας και δεν έπρεπε να χάσουμε χρόνο.
Ξανά φαγητά, γλυκά, γέλια, αγκαλιές με τον ενθουσιασμό και την ευτυχία να ξεχειλίζουν.

Αυτά είναι, ήταν και θα είναι τα δικά μου ιδανικά Χριστούγεννα!!
Αυτά που όλοι οι οικογένεια μαζεύεται ενωμένοι και επικρατεί η χαρά, η ευγνωμοσύνη, η αγάπη, η εκτίμηση και τίποτα δε μπορεί να χαλάσει αυτή τη μαγεία!
Αυτά που θα έπρεπε εγώ να συνεχίζω αλλά που η ζωή τα έφερε έτσι ώστε να είμαστε μακριά ο ένας από τον άλλον, Αγγλία, Αθήνα, Κρήτη, Κύπρο.

Μεγαλώνουμε και μαζί μας μεγαλώνουν όλοι οι αγαπημένοι μας. Έχουν ανάγκη από όμορφες στιγμές που 'θα πάρουν μαζί τους' και εμείς στιγμές που θα κρατήσουμε να θυμόμαστε για όσο ζούμε!





Σχόλια

  1. Πολύ συναισθηματική η ανάρτησή σου Ελεάνα! Ελπίζω στο μέλλον να ξαναζήσεις ιδανικά Χριστούγεννα, όπου κι αν βρίσκεσαι :)
    Πάντως κι εμένα τα Χριστούγεννα είναι η αγαπημένη μου περίοδος όλου του χρόνου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω πως η κάθε χρονιά τελικά έχει κάτι το μοναδικό, απλά το βλέπεις αργότερα, όταν έχουν περάσει τα χρόνια και ζείς κάτι διαφορετικό. Και εγώ λατρεύω Χριστούγεννα!! Σα να γίνομαι ξανά παιδί!!!

      Διαγραφή
  2. Αυτή η ανάρτηση είναι κατάθεση ψυχής Ελεάνα μου. Διαβάζοντας τις περιγραφές σου είναι σαν να διάβαζα το ημερολόγιο μου, με διαφορά ότι εγω δεν μετακινήθηκα από την Καστέλα στον Πειραιά όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Και πως περίμενα την παραμονή των Χριστουγέννων το πρωί γύρω στις 10 να ντυθούμε με τον αδελφό μου και να μας πάει ο μπαμπάς στην πλατεία της Αγίας Τριάδας όπου στηνόντουσαν πάγκοι με παιχνίδια "στους μπουναμάδες" όπως έλεγε. Και φέτος βρέθηκα για δουλειά στο Λονδίνο από 25/11 μέχρι αρχές Δεκέμβρη και ήταν όλα στολισμένα και τα πολυκαταστήματα συναγωνιζόντουσαν σε φαντασία, ευρηματικότητα και πολυτέλεια. Αξέχαστη θα μου μείνει η βιτρίνα των Harods που ήταν κάθε κομμάτι της και ένα βαγόνι του Orient Express!!!
    Αν για κάποιο λόγο μου είναι υποφερτός ο χειμώνας είναι για αυτές τις γιορτές!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καστέλα!!! Τότε που ο κόσμος έκανε βόλτες, συναντούσε γνωστούς στο δρόμο, σα παιδία δε τα είχαμε όλα και εκτιμούσαμε ότι μας έπαιρναν δώρο! Ωραίες αναμνήσεις! Είδες τι παθαίνεις όταν είσαι μακριά...
      Harrods, Selfridges (Oxford St.), Hamleys (Regent St.) είναι αξιοθέατα τα Χριστούγεννα!! Οι καλύτερες και πιο μαγικές βιτρίνες!!

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος20/3/14 14:48

    Με κάποιες εικόνες σου, με γύρισες κι εμένα χρόνια πίσω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Συναισθηματική ανάρτηση σου Ελεάνα και γεμάτη εικόνες και αναμνήσεις που μας γυρίζουν πίσω και μας γεμίζουν με γλυκιά ζεστασιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τότε που είμασταν εμείς τα παιδιά.. και άλλοι δημιουργούσαν αναμνήσεις για εμάς!!

      Διαγραφή
  5. οκ...μολις με μετεφερες επιτυχως πισω στο χρονο! ΜΙΝΙΟΝ και Μπεσυ Αργυρακη? τι λες τωρα!

    και βεβαια θα ζησεις κ αλλα υπεροχα Χριστουγεννα...τα καλυτερα ερχονται, ειδικα οταν με το καλο γινεις κ μαμα! Στο ευχομαι ολοψυχα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΜΙΝΙΟΝ αγαπημένος χώρος!!! Εκεί είχα πρωτοδεί τόσα κοκκαλάκια για τα μαλλιά μαζεμένα χαχαχα τι μου έμεινε... Και αληθινό Άγιο Βασίλη τον οποίο δε πλησίαζα!! Θυμησέ μου κάποια στιγμή να σου μιλήσω για αυτό το άγχος μου... της μάνας.. :) Σ'ευχαριστώ!!

      Διαγραφή
  6. Μας ταξίδεψες στα Χριστούγεννα των παιδικών μας χρόνων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ζηλεύω τα χρόνια σου στην Αγγλία..θα ήθελα και εγώ να έχω ζήσει και με τους γονείς μου εκεί..θα έμοιαζαν όλα πολύ διαφορετικά..θα έπαιρναν άλλη αξία...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εσύ είσαι γεννημένη Αγγλίδα και το δε ξέρεις!! :))
      Θα σου πώ μόνο πως όταν έζησα εκεί αναπολούσα τα Χριστούγεννα στην Ελλάδα και πόσο διαφορετικά θα ήταν ίσως τα πράγματα. Εκεί είχε γκλαμουριά, στην Ελλάδα είχε οικογενειακές στιγμές. Καλά να είμαστε και με αυτούς που αγαπάμε και ας είναι όπου θέλει!!

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου